در ایران باستان هر سال دوازده ماه بود و هرماه سی روزداشت و یک سال 360 روز و هر سال 5 روز و اندی کمتر از یک سال خورشیدی داشت .

 این پنج روز در پایان سال افزوده می‌شد و اندی آن پس از گذشتن صد و بیست سال ، بصورت یک ماه در آخر دوازده ماه سال محاسبه میگردید . یعنی پس از هر صد و بیست سال ، سال سیزده ماهه میشد .

   خیام در زمان سلطنت جلال‌الدین ملکشاه سلجوقی تقویم خورشیدی را تنظیم کرد زیرا تاریخ یزدگردی که اختصاص به زردشتیان داشت بدون کبیسه حساب می‌شد و نوروز ثابت نمی‌ماند.

تقویم جلالی یا ملکی تقویمی است که در زمان سلطنت جلال‌الدین ملکشاه سلجوقی تدوین شد که تقویم فعلی ایران به همان پایه است. به همین علت خواجه نظام‌الملک و سلطان ملکشاه در صدد اصلاح تقویم برآمدند، در نتیجه جمعی از منجمین مامور تنظیم تقویم شدند که تقویم را اصلاح کنند. سال جلالی از اول بهار (نوروز سلطانی) آغاز می‌شود. اسامی ماه‌ها عبارتند از فروردین الی آخر و سال به فصول چهارگانه تقسیم شده است. در این تقویم اول سال روزی است که خورشید بین ظهر روز قبل و ظهر آن روز وارد برج حمل (نقطه گاما) می‌شود، به همین علت سال جلالی برخلاف سال مسیحی که در هر ده هزار سال قریب سه روز با سال حقیقی اختلاف پیدا می‌کند همیشه مطابق با سال حقیقی است از این‌رو آن را می‌توان دقیق‌ترین تقویم جهان دانست. سال‌های کبیسه در تقویم جلالی (مانند تقویم کنونی ایران) ثابت نیستند و کبیسه کردن مطابق با نتایج رصد هر سال است. کبیسه معمولا بعد از چهار سال یک بار اجرا می‌شود ولی بعد از هر 29 یا 28 سال یک بار کبیسه بعد از 5 سال اجرا می‌شود .تقویم رسمی ایران بر اساس تقویم جلالی است.