کتاب زندگی نامه شهید عباس افشار

انتشارات شبنما 1403

یادی که در دلها   هرگز نمیمیرد    یاد شهیدان است

عباس در روز دهم تیر ماه سال 1347 در خانواده ای مذهبی در روستای فرارت شهریار دیده به جهان گشود و دروس ابتدایی و راهنمایی را در مدرسه اصیل آباد و با نمرات بسیار عالی گذراند و همیشه در مدرسه شاگرد ممتاز بود و پس از دریافت مدرک سیکل، در تابستان دروس آمادگی طلبگی را در مسجد جامع شهریار و زیر نظر حاج آقا ثمری امام جمعه فقید شهریار سپری کرد. عباس در بسیج و انجمن اسلامی و مسجد محل فعالیتهای گسترده ای داشت و نوجوانان زیادی را جذب برنامه های ورزشی و درسی و مذهبی نموده بود. او در شروع سال تحصیلی ضمن ادامه تحصیل غیر حضوری در دبیرستان به همراه دوستانش شهید حسن یدالهی - شهید رضا معصومی - شهید مهدی تراب اقدامی - شهید احمد هفت خانگی - شهید مجید افشار به حوزه علمیه حاج ابوالفتح تهران راه یافت که جمع بسیار صمیمی و با روحیه بسیار شاد و علاقه مند به درس بودند و شور و شوق و صمیمیت و همدلی و پشتکار برای فراگرفتن علوم دینی در وجودشان موج میزد. در آنجا چند بار دسته جمعی به جبهه اعزام شدند و سپس دروس خود را به اتفاق هم در شهر مقدس قم ادامه دادند. از ویژگیهای عباس خوشرویی و لبخند همیشگی و اقامه نماز اول وقت و دائم الوضو بودن بود و اگر نیمه شب هم لحظه ای بیدار می شد وضو می گرفت و دوباره می خوابید. عباس همیشه تاکید داشت که خود را در محیط کوچک محدود نکنید و جهانی فکر کنید . او و دوستانش با دستکاری تاریخ تولد در شناسنامه های خود عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل گردیدند و تقریبا در تمامی عملیاتها حضور داشتند و هر وقت بوی عملیاتی را حس میکردند بلافاصله به هم خبر داده و در هر شرایطی اعزام می شدند. عباس پس از چندین بار مجروحیت سخت که شدیدترین آنها اصابت چند تیر به شکم و پاها در عملیات عاشورای سه و اصابت ترکش نارنجک به سر در عملیات والفجر هشت بود، در دی ماه 1365 با اینکه هنوز جراحت هایش بهبودی نیافته بود از عملیات آگاهی پیدا کرد و به جبهه اعزام شد و حدود 10 روز بعد در تاریخ دوم بهمن ماه سال 1365 در عملیات کربلای پنج در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل شد.

عباس با اینکه چندین بار مجروح شده بود هیچگاه از بنیاد شهید وامور ایثارگران درصد جانبازی و حقوق جانبازی نگرفت. او از مجروحیت های پی در پی که ایشان را .برای مدتی خانه نشین می کرد نهایت استفاده را می برد و مطالعات درسی و غیر درسی خود را بشدت پیگیری می کرد و پیشرفت های قابل ملاحظه ای هم داشت .

آزاده مردان چون ز جان پیمان سپردند      ماندند بر پیمان خود تا جان سپردند

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.