در سفر تعطیلات سال 191 به خوزستان و زیارت مشهد شهیدان کربلای ایران یک تابلو توجهم را جلب کرد. ((آرامگاه دعبل خزایی)) . خیلی کنکاو شدم و فکر کردم فقط یک تشابه اسمی باشد و چون در راه بازگشت بودیم و برنامه ریزی کرده بودیم فرصت بازدید نشد. ولی بعد از بازگشت تحقیقاتم را شروع کردم که استحضار دوستان میرسانم .

 اگر به زیارت مرقد حضرت دانیال نبی مشرف میشوید . جا دارد که مرقد دعبل خزایی را هم زیارت کنید . زیر این شاعر بزرگوار با سرودن اشعار خود در توصیف اهل بیت (ع) خدمات زیادی را بنام خود ثبت نموده است .

آرامگاه دعبل بن خزاعی  ، شاعر اهل بیت عصمت و طهارت (ع)  یکی دیگر از بناهای تاریخی  ومذهبی    شهرستان شوش است . حسن بن علی معروف به دعبل خزاعی متولد سال 134 و همزمان عصر چهار امام معصوم (ع) بوده است.

دعبل به واسطه قرائت قصیده معروف خود به نام قصیده تائیه مورد توجه خاص پیشوای هشتم شیعیان حضرت امام رضا (ع) قرار گرفت و امام ایشان را مورد تفقد قرار داده و جبه خود را به ایشان اهدا نمود به همین سبب است که  در شوش می توان بوی امام رضا(ع) را استشمام کرد.

در بخش شمالی شهر باستانی شوش ، در قبرستان قدیمی این شهر و در کنار بقعه امامزاده عبدالله بن علی ، آرامگاه شخصیتی واقع شده که یکی از چهره های بزرگ فرهنگی جهان تشیع در قرون دوم و سوم هجری بشمار می رود .

وی در روزگاری می زیست که خلفای بنی عباس ظالمانه تمام امور زندگی مردم را در دست داشتند ؛ بیشتر این خلفا به سرودن و شنیدن شعر ، به ویژه در مدح آنها اهمیتی وافر می دادند . شاعران زیادی در این زمان ، با سرودن شعرهایی در مدح ایشان هزاران هزار جایزه و صله دریافت می کردند . اما در این میان شاعران آن زمان تنها دعبل خزاعی بود که به سکه ها و نقره ها پشت کرد.

شخصیتی که توانست با نبوغ بی نظیر خود ، شیعیان را اعتلای بیشتری بخشد . او می توانست با استعداد و تواناییهای خود از بهترین جایگاه اجتماعی برخوردار گردد و بهترین و راحت ترین زندگی را برای خود فراهم کند

 به راستی چه عاملی باعث شد که او لذات دنیوی را کنار گذاشته و عمری طولانی ، آواره بیابانها گردد ؟ عقیده و ایمان به حق تنها نیرویی بود که دعبل خود را بدان مجهز ساخته و عمری طولانی در پرتو آن به جهاد و مبارزه با ظالمان زمانش پرداخت . از این رو شناخت هر چه بیشتر و بهتر این شخصیت مستلزم شناخت زمان و شرایط حاکم بر زمان اوست . 

فرماندار متوکل ، مالک بن طرق برای کشتن دعبل به فردی 10000 درهم و مقداری زهر کشنده  داد و آن شخص شهربه شهر در خوزستان به دنبال دعبل می گشت تا بالاخره او را در روستایی به نام الطیب که از توابع شهرستان شوش بود پیدا کرد . بعد از آنکه دعبل نماز مغرب و عشا را در مسجد  روستا خواند و از مسجد خارج شد آن شخص مزدور در تاریکی شب با نیزه ای که آن را با زهر آلوده کرده بود با شدت به پای دعبل زد و فردای آن روز دعبل بر اثر زهر کشنده نیزه به شهادت رسید ، آرامگاه او در شهر شوش محل زیارت مومنین و دوستداران اهل بیت است .