سلام.من پسرخاله سيدهستم.براي ماجاي خالي محمدتقي مثل روزاول نبودنش احساس ميشه.همين حالابابغض مينويسم.ازکودکي قرآن ميخوندم وجلساتي که باايشون رفتم وقرآن خوندم جلو چشممه.جداازاون اخلاق ومهرومحبتش تاابدفراموش نميشه.کوچيک که بودم وچندهفته اي جداازپدرومادرم خونشون بودم،ايشون وخانومش نقش پدرومادرروبرام بازي کردن،اماانصافاًازپدرومادربرام مهربونتربودن.دوريشون بي نهايت سخته.حتي بعداز6سال.
