قالَ الاْمامُ أبوُ جَعْفَر محمّد الباقر (عَلَیْه السلام): لَوْ أنَّ الاْمامَ رُفِعَ مِنَ الاْرْضِ ساعَةً، لَماجَتْ بِأهْلِها کَما یَمُوجُ الْبَحْرُ بِأهْلِهِ. حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) فرمودند: اگر امام و حجّت خدا لحظه اى از روى زمین و از بین افراد جامعه برداشته شود، زمین اهل خود را در خود مى بلعد و فرو مى برد همان طورى که دریا چیزهاى خود را در خود متلاطم و آشفته مى سازد.

السلام علیک یا روح الله

بریز از دیده دامن دامن ای اشک          که غم زد آتش اندر خرمن ای اشک

که بر این آتشم آبی فشاند            چو خشکیدی تو در چشم من اشک

دریغا ای دریغا ای دریغا        خدایی سایه ای رفت از سر ما

ضمن عرض تسلیت بمناسبت فرارسیدن ایام ارتحال امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و معمار کبیر انقلاب اسلامی از برادران گرامی دعوت میشود برای اعزام به حرم مطهر امام راحل در تاریخ 14 خرداد از هم اکنون ثبت نام نمایند.

زمان حرکت ابوسها از مقابل مساجد ساعت 6 صبح 14 خرداد می باشد . مسئول اتوبوس هنگام سوار نمودن افراد اسامی را نوشته و تا پایان مراسم کنترل نماید تا کسی از کاروان جا نماند و پس از مراسم و ترخیص اتوبوسها اسامی تحویل شود.

روح الله بصیری نیا ورزشکار دوچرخه سوار ، تا کنون 730 شهر را رکاب زده و پیام شهدا را به شهرهای مختلف ایران رسانیده است .

ایشان قصد دارند تا پایان سال 1390 بقیه شهرهای ایران را نیز با دوچرخه پیموده و ماموریت خود را تکمیل نماید. برای ایشان آرزوی موفقیت داریم.

هفتم خرداد خورشید درست بالای خانه کعبه قرار دارد و فرصت خوبی برای تعیین جهت قبله است به اینصورت که اگز ساعت 13و 48 دقیقه تکه چوبی را بصورت کاملا عمودی روی زمین قرار دهید سایه آن دقیقا جهت مقابل قبله را نشان میدهد.

روز جمعه گذشته برادران ورزشکار پایگاه عباس آباد به اردوی کوهنوردی رفته و از فضای باصفای کوهستان استفاده نمودند و این اردو باعث صمیمیت بیشتر دوستان گردید .

ضمن عرض تسلیت بمناسبت فرارسیدن ایام ارتحال امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و معمار کبیر انقلاب اسلامی از برادران گرامی دعوت میشود برای اعزام به حرم امام راحل در تاریخ 14 خرداد از هم اکنون ثبت نام نمایند.

در سالروز فتح پیروزمندانه فتح خرمشهر بدست دلاور مردان سپاه و بسیج و ارتش یاد شهید محمد جهان آرا را گرامی میداریم .

روحش شاد راهش پر رهرو باد .

وصیت نامه شهید محمد جهان آرا

بطور مداوم کربلا را می دیدم. «ربنا افرغ علینا صبرا و ثبت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین».

بارپرودگارا، ای رب العالمین، ای غیاث المستغیثین و ای حبیب قلبو الصالحین. تو را شکر می گیوم که شربت شهادت این گونه راه رسیدن انسان به خودت را به من بنده ی فقیر و حقیر و گناهکار خود ارزانی داشتی. من برای کسی وصیتی ندارم ولی یک مشت درد و رنج دارم که بر این صفحه ی کاغذ می خواهم همچون تیری بر قلب سیاه دلانی که این آزادی را حس نکرده اند و بر سر اموال این دنیا ملتی را، امتی را و جهانی را به نیستی و نابودی می کشانند، فرو آورم. خداوندا! تو خود شاهدی که من تعهد این آزادی را با گذراندن تمام وقت و هستی خویش ارج نهادم. با تمام دردها و رنج هایی که بعد از انقلاب بر جانم وارد شد صبر و شکیبایی کردم ولی این را می دانم که این سران تازه به دوران رسیده، نعمت آزادی را درک نکرده اند چون دربند نبوده اند یا در گوشه های تریاهای پاریس، لندن و هامبورگ بوده اند و یا در ...

و تو ای امامم! ای که به اندازه ی تمام قرنها سختی ها و رنج ها کشیدی از دست این نابخردان خرد همه چیزدان! لحظه لحظه ای این زندگی بر تو همچن نوح، موسی و عیسی و محمد (ص) گذشت. ولی تو ای امام و ای عصاره ی تاریخ بدان که با حرکتت، حرکت اسلام را در تاریخ جدید شروع کردی و آزادی مستضعفان جهان را تضمین کردی. ولی ای امام کیست که این همه رنجها و دردهای تو را درک کند؟! کیست که دریابد لحظه ای کوتاهی از این حرکت به هر عنوان، خیانتی به تاریخ انسانیت و کلیه انسان های حاغضر و آینده تاریخ می باشد؟

ای امام! درد تو را، رنج تو را می دانم چه کسانی با جان می خرند، جوان با ایمان، که هستی و زندگی تازه ی خویش را در راه هدف رسیدن حکومت عدل اسلامی فدا می کند. بله ای امام! درد تو را جوانان درک می کنند، اینان که از مال دنیا فقط و فقط رهبری تو را دارند و جان خویش را برای هدفت که اسلام است فدا می کنند.

ای امام تا لحظه ای که خون در رگ های ما جوانان پاک اسلام وجود دارد لحظه ای نمی گذاریم که خط پیامبر گونه تو که به خط انبیاء و اولیاء وصل است به انحراف کشیده شود. ای امام! من به عنوان کسی که شاید کربلای حسینی را در کربلای خرمشهر دیده ام سخنی با تو دارم که از اعماق جانم و از پرپر شدن جوانان خرمشهری برمی خیزد و آن، این است؛ ای امام! از روزی که جنگ آغاز شد تا لحظه ای که خرمشهر سقوط کرد من یک ماه بطور مداوم کربلا را می دیدم هر روز که حمله ی دشمن بر برادران سخت می شد و فریاد آنها بی سیم را از کار می انداخت و هیچ راه نجاتی نبود به اتاق می رفتم، گریه را آغاز می کردم و فریاد می زدم ای رب العالمین بر ما مپسند ذلت و خواری را.